Materiały samonaprawiające się reagują na uszkodzenia strukturalne, takie jak pęknięcia, ubytki, czy wgięcia. Wizja mechanizmu samonaprawy materiałów jest analogiczna do tego jaki istnieje w przyrodzie (np. gojenie się skóry, zrastanie się złamanych kości) i opiera się na natychmiastowej reakcji na uszkodzenie bez (lub przy minimalnej) ingerencji człowieka. Istotnym aspektem jest również szybkość reakcji przy minimalnym udziale czynników zewnętrznych. Projekt zakłada w szczególności opracowanie nowatorskich polimerów jako nowych spoiw lakierowych, wytworzenie fotoutwardzalnych powłok i opracowanie metody samonaprawy powłok lakierowych z wykorzystaniem odwracalnej reakcji Dielsa-Aldera (DA), która to w 1950 roku przyniosła odkrywcom Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. Kluczowym elementem jest wbudowanie adduktów do reakcji Dielsa-Aldera w strukturę polimeru i użycie odpowiedniej pary adduktów, umożliwiających wystąpienie skoordynowanej cykloaddycji podstawionego alkenu do sprzężonego dienu oraz możliwości samonaprawy polimeru. W związku z czym efektem końcowym projektu będzie opracowanie technologii otrzymywania nowych niespotykanych w technologii światowej inteligentych fotoutwardzalnych lakierów mających zdolność do samonaprawy na poziomie pojedynczych molekuł w wyniku odwracalnych reakcji chemicznych.